Voorlopig zijn de buren nog niet komen klagen; het zijn dan ook zeer tolerante en vriendelijke mensen. Maar trop is soms echt teveel!
Dit jaar maakt de groene horde het werkelijk heel bont. Die jongens mogen zich te pletter amuseren maar af en toe moeten ze ook eens hun bek houden.
Een dertigtal kikkers, waaronder een (luidruchtige!) meerkikker, bezorgt de buurtbewoners de laatste drie weken slapeloze nachten. Allen hebben ze elkaar onderhand al ettelijke beurten gegeven en nog willen ze van geen ophouden weten. Vrouwtje boven, mannetje onder, of omgekeerd; ik heb de indruk dat het hen al lang niet meer om het nageslacht te doen is. Eerder om het spelevaren en om de pure seks.
Als die bewuste meerkikker zijn keel openzet en pretentievol begint te schaterlachen, heb ik zelfs moeite om in slaap te vallen. Bezoekers vragen zich bovendien bekommerd af of ik niet opgescheept zit met de beruchte uitheemse brulkikker.
Maar ze zijn zo ontiegelijk grappig en halen de meest onwaarschijnlijke stunten en salto’s uit.
Het is mei, het is paartijd en dat zal ik dit jaar geweten hebben!
Onderstaand fimpje van mijn poepvijver maakte ik afgelopen weekend: