Je weet pas wat het is, als je het zelf eens hebt meegemaakt.
Tot hiertoe kende ik het verschil niet tussen een banale verkoudheid en een griep want die laatste heb ik nooit eerder mogen ervaren. Ik vond grieperige mensen altijd schattig; vooral mijn kinderen waren heel braaf als het virus hen te pakken kreeg. Voor elke lieve attentie en ieder zelfgebrouwen drankje werd ik altijd dubbel bedankt. Moeder-zijn was toen nog echt de moeite.
Mijn eerste eigen griep ooit loopt op dit moment allesbehalve over van schattigheid.
“Aan je wilde haardos te zien, heb je blijkbaar geen rustige nacht achter de rug, mam”, goeiemorgende mijn dochter me gisteren. Ik kon me amper oprichten vanuit mijn zetel, verdwaasd en gedesoriënteerd als ik me voelde. De nacht was hallucinant geweest. Ik heb liggen baden in het zweet. Maar toen had ik nog geen besef dat die rare ziekte mijn hele lichaam in haar grip zou krijgen.
Het begon met mijn neus. Die druppelde als een snel lekkende kraan, mijn oogleden werden zwaar en vielen neer, mijn stoel verlaten werd een uitzichtloze opgave. Ik zag flitsende sterretjes, mijn huis was een ijskast en dan weer plots een sauna.
Ik weet niet meer hoe ik mezelf naar boven heb gesleept. Ik voelde ruggengraat noch benen en moest mijn hoofd ondersteunen opdat het niet op de grond zou vallen.
Ik ben een vechter maar het duurde slechts een halve strijkmand voor ik mijn deel aan Fikkie moest geven. De rest van de dag kon ik niet anders dan de boel de boel te laten en te lopen snotteren, ahen en ouwen. Bij momenten vond ik mezelf best schattig maar vooral heel erg hulpbehoevend.
Een vers uitgeperst appelsientje en een geplet banaantje, gepresenteerd op een dienblaadje, zouden erg welkom zijn geweest. Met dien verstande dat hier nog een gezond rondlopende ziel enig soelaas had kunnen bieden, want mijn dochter lag en ligt ook plat door hetzelfde fenomeen.
Op momenten als deze, als mijn buren ook nog eens aan het verbouwen zijn en daarenboven met meer dan één kettingzaag persé bomen moeten omhakken, heb ik vandaag wel voldoende griep gehad en kijk ik – met het weinige verstand waarover ik op dit moment beschik – uit naar morgen.
Ik moet eerst nog leren hoe je die verdomd nare dingen uit je lijf moet krijgen.
Hoe ziet het gezonde leven er al weer uit?
Chelone, je hebt het precies goed te pakken hé! Ik weet hoe je je voelt – ik had griep 2 jaar geleden en dat is geen lachertje…
Geduld hebben, slapen, genoeg drinken. Ik beloof je dat ook dat voorbij gaat maar denk niet te vlug dat je ‘volledig genezen’ bent… Een griepcomplicatie is niet te onderschatten!
Sterkte voor jou en je dochter 😉
dag Chelone
ja vooral veel rusten hé, en genieten van die ene gezonde ziel in huis die je warme drankjes serveert en fruitpap voor je maakt:-). Veel beterschap!
Veel beterschap voor jullie ! Hou je rustig in de wetenschap dat het zal over gaan.
Elastieke benen maar niet om te dansen … 😉
Ik zou momenteel toch niet proberen om te dansen. 🙂 Veel beterschap!
Ik heb nog meer één keer in mijn leven echt griep gehad en dat vergeet je inderdaad niet licht… Beterschap!!
Griep moet je uitzieken. Er is geen andere optie. Dat kan best een tijdje duren (ondervind ik thans zelf; ik ben nog steeds niet optima forma).
Veel (warm) drinken, veel rusten en blijven eten is de boodschap.
Beterschap!
ik wens je veel beterschap, en inderdaad, het duurt ’n hele poos voor de griep helemaal uit je lichaam is. Verzorg je goed !
Beterschap! Een flinke griep is behoorlijk vervelend en kan lang duren. Heel veel slapen en veel drinken, en geduld hebben lijken de enige remedie te zijn
Groet
Nicole
‘beterschap’ is het enige wat hier gezegd kan worden
Alles wordt beter, ook een griep. Kop op.
Hopelijk gaat het ondertussen al wat beter met je? Bij griep helpen geen pilletjes, je moet het uitzieken.
Rusten en warm houden…
Ik sluit me aan bij de meerderheid: uitzieken, veel meer is er niet aan te doen. En draai die “gouwe ouwe elastieke” maar heel dikwijls. Dat houdt alvast je humeur op peil. 😉
Veel drinken, want je lijf verliest heel veel vocht van het koortszweet, en zoals Menck zegt: blijven eten, want je lijf heeft energie nodig om te herstellen. En vooral veel slapen slapen slapen. Van uw bed in de zetel en terug, volhouden tot het beter gaat en als het echt niet betert: toch maar eens de dokter lastigvallen voor medicatie om je eigen vechtertjes binnenin te helpen met de strijd.
Get well soon!
[…] kreeg het een week geleden in handen. Vervolgens bezorgde het Chelone elastieken […]