Ik rook het al. Ik voelde het gewoon. Het zou één dezer gebeuren. Prima weersomstandigheden: een miezerig regentje en ideale temperaturen. Paddentrek, kortom!
Ze kozen massaal voor mijn eigenste vijver en amfibiepoel, die wrattenschatten. Ze weten jaar na jaar dat ze hier gelukkig zijn tijdens hun paringsdaad. Veertien dagen geleden hadden twee ‘verkenners’ zich al in de vijver geïnstalleerd. Hun modeste lokroep werd door velen van hun soortgenoten op kilometers afstand gehoord.
Wat ik zag, tartte mijn verbeelding. Ze doken dit jaar en masse op, vanuit alle hoeken van de buurt kwamen ze in dichte drommen aangesprongen. Zonder overdrijven kan ik stellen dat er – enkel vanavond al – een vijftig- à zestigtal arriveerden. Een leger padden dat, God weet hoe lang onderweg, mijn tuin gevonden heeft. Enkelen waren doodop, te moe voor die laatste huppen naar het water toe. Ik moest hen het finale duwtje geven.
Het krioelt hier intussen van de padden; moeders en vaders brachten ook hun kleintjes mee die hier verleden jaar geboren werden. Padden tussen de bloempotten, op de oprit, tussen de planten, op het terras en de paden. Ik moet zowaar uitkijken waar ik stap om ze niet te verpletteren. Een avondlijke tuinwandeling dient met de zaklamp te gebeuren. Mijn poezenfamilie vindt deze drukte geweldig spannend en blijft heel de nacht buiten om de paddenpopulatie hun ding te zien doen. Ze beseffen maar al te goed dat ze niet te dicht moeten naderen want padden scheiden via talloze klieren een gif af dat erg vies smaakt.
Hopelijk kunnen die beestjes nu een beetje tot rust komen na een veel te korte winterslaap en hebben ze nog de kracht om zich te vermenigvuldigen zodat hun ras niet vroegtijdig uitsterft.
Soyez les bienvenues en bedankt dat jullie mijn tuin en vijvers als de ultieme paai- en paarplaats ervaren!
[ De foto’s werden ter plaatse genomen door Menck en zijn madam. De volledige reeks kunt u HIER bekijken. ]
Wat leuk ! Alleen daarom zou ik een vijvertje willen, moest ik plaats hebben.
Mooie foto’s van een leuke belefenis.
Hoe lang blijven die schatjes in je vijver? Komen ze alleen om te paren en gaat dan elk weer zijn eigen weg? Waar gaan ze dan heen?
De natuur is prachtig als je dit van zo dicht kan beleven. Maar je moet het toch gewoon zijn. Mij lijkt het eerder een horrorfilm, al die padden.
@ Nel
Padden bezoeken de vijver enkel om te paren en af te leggen. Dat afleggen resulteert in paddensnoeren, kettingen van soms drie meter lang vol zwarte eitjes. Na maximum een dag of tien komen die uit en ziet de vijver zwart van de dikkopjes. Hooguit twee maanden later zijn dat op hun beurt kleine padjes die – weerom allemaal tegelijk – de vijver verlaten.
Padden zijn dus geen vijverdieren, maar landdieren (bemerk het ontbreken van zwemvliezen bijvoorbeeld) die, in tegenstelling tot de groene kikker, zeer goed (hun voedsel) kunnen zien. Ze voeden zich op het land met bladluizen, krekels, vliegen en kleine wormen.
Leven op het land doen ze wel in de nabijheid van water, omdat ze op droge zomerdagen nu en dan wel eens een duik nemen om uitdroging tegen te gaan. Doordat ze zo gevoelig zijn aan uitdroging, zal de paddentrek (die voor padden soms heel veel tijd in beslag kan nemen) bijna altijd gebeuren op regenachtige dagen.
Danku Menck 🙂
Hier zijn ook de eerste padden al opgedoken.
Wondermooie foto’s!
waw. beetje jaloers hoor. Moest ik mijn kinderen niet zo graag zien, ik begon terstond een grote diepe vijver te graven 🙂
@chelone
Dat is toch echt wel iets om dankbaar voor te zijn -dat de geheimen van de natuur zich in jouw tuin openbaren 🙂
Een voorrecht!
Mooie foto’s, Menck!
@Micheleeuw
En voor de kikkers, salamanders, libellen, waterjuffers, schrijvertjes en waterkevers. Voor het bezoek van de reiger en de ijsvogel.
Dat vogels hun dorst kunnen lessen en een badje kunnen nemen. En dan zijn er natuurlijk ook de waterplanten.
Een vijver hoeft echt niet groot te zijn.
@Nel
Met dank aan Menck
@Zeezicht
Een horrorfilm is het zeker niet, Speedy. Het is een waar genot om dit natuurfenomeen te zien plaatsvinden.
@Zapnimf
Bij jou zal de oversteek ook minder gevaarlijk zijn dan op andere plaatsen.
@Bart
Dat begrijp ik Bart; met drie olijk rondlopende dreumessen kan je nooit kiezen voor een vijver. Maar jij hebt wel lammetjes en…, en…, en…
@Annemie
Daar ben ik me ten volle van bewust en ben er erg dankbaar voor. My garden is my castle.
Paddenspreuk
Daar alleen kan liefde wonen
Daar alleen is ’t leven zoet
Waar men het stil en ongedwongen
In Chelone’s vijver doet.
@ chelone
Ik heb, op uitnodiging van Georgina, wat over mijn radioherinneringen moeten kwaken.
Neem jij dat stokje over? Thx.
Een goede negotie me dunkt. U kan kikkerbillen per kilo verkopen.
Was getekend
De natuur is echt machtig. Wreed tof dat je deze paddentrek zelf kan meemaken.
Indertijd woonde ik in een doodlopend straatje, helemaal in het groen.
Ook al hadden we zelf een vijver in de tuin, de padden (en kikkers?) opteerden massaal voor de grote poel, achter onze tuin, aan de rand van het bos.
’s Avonds en ’s nachts klonken hun lokroepen en/of paringskreten door tot in onze slaapkamer. Dat gekwaak was luid en chaotisch maar echt zalig om te horen en om bij in slaap te vallen.
@Madame
Prachtig versje!
@
Ja, ik ben te laat om Madame te bedanken voor haar mooi gedichtje. Die ligt nu te zonnen in Sevilla, mét zonnebril.
mooie foto’s!! en die padden hebben het getroffen met zo een gastvrije Mistress of the Lake. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen er zo gelukkig mee zou zijn…
Daar zitten mooie close-ups bij
Het zal wel aan mij liggen, maar ik vind padden nu niet bepaald de adonissen van de dierenwereld. Wat niet wegneemt dat de foto’s adembenemend mooi zijn!
Ik heb hier bij ons nog maar 2 keer een pad zien passeren en een ervan kon ik nog net aan de klauwen van onzen Ozzy ontfutselen! Ik dacht al dat mijn kat rare voorkeuren heeft, want zo te zien vond hij die pad best lekker, al raakte hij blijkbaar niet door dat vel en was de pad, gelukkig, op het eerste zicht ongedeerd…