Sinds juni vorig jaar wordt onze buurt verwend met de aanwezigheid van een uilenpaartje. Het is nog steeds grote liefde tussen die twee; ze werpen elkaar de mooiste serenades toe.
Het mannetje lokt zijn wederhelft met langgerekte ‘Huhuhu’s’, het wijfje beantwoordt zijn bedes met korte, felle kreten. Tot diep in de nacht gaan ze door met hun liefdesbetuigingen, ook nu het zo koud is. Als uilenverzamelaarster (ik heb inmiddels ongeveer 450 uilenminiaturen in mijn letterbakken), droom ik ervan om hen eens in levende lijve te kunnen waarnemen. Ze zitten immers in het bosje palend aan mijn tuin. Hun verleidingsconversaties wist ik deze week echter wél te registreren.
Nachtelijke serenades
januari 11, 2010 Door chelone
Dat zal moeilijk worden, maar misschien heb je geluk en laten ze zich overdag eens zien!!
Veel succes!
Groetjes Thea
Ooit had ik levende exemplaren in mijn dampkap waardoor ik nieuwsgierig werd naar de soorten.
Het lijkt erop dat je met een gemengd huwelijk te maken hebt want de lange oehoeh is, denk ik, de zang van de chouette hulotte, terwijl de korte kjioe van een otus scops afkomstig lijkt.
Vervolg. Bij de bosuilen lijken mannen en vrouwen toch een andere taal te spreken. Hij zegt oehoeh, zij zegt kjiwie.
Dat lijkt me sterk, Deftige Dame Marie, want de Otus scops (of de dwergooruil) heeft gematigde tot warme streken nodig om te overwinteren. In ons kikkerlandje is het simpelweg te koud voor dat dier.
De ‘chouette hulotte’ is de in dit stuk beschreven bosuil (Strix aluco).
Het duogeroep dat alhier werd geregistreerd is wel degelijk van een bosuilenpaar. Het vrouwtje roept eerst een schel WIE-IEK! Het mannetje antwoordt daarop met het van films bekende spookachtige geluid.
Oeps. Ik antwoordde na je eerste reactie. Ik zie dat je ondertussen reeds een vervolg hebt geplaatst.
Dees is toch echt de max als ge dat hoort in uwen eigen tuin! Om bij weg te smelten.
(nu de sneeuw nog, hé Chelone)
Je hebt duidelijk iets met uiltjes hé?
Een paar jaar geleden hoorden we regelmatig een vrouwtje bosuil dat in de beuken vlak achter (<10 meter) achter ons huis zat – ik heb haar één keer zien wegvliegen. Deze winter zit er een mannetje in de eiken achterin de tuin regelmatig een mannetje.
En ik herinner me één zomeravond in de eerste jaren dat we ons huis hadden: ik zat met manlief in de schemering op de bank onder de appelboom, toen er plots een uil neerstreek op een paal op een paar meter van ons vandaan. Hij heeft ons minutenlang – kippenvelminuten – zitten aankijken voor hij weer wegvloog.
Heerlijk geluid hé. Het roept bij mij vooral herinneringen op aan lang vervlogen kampen in de bossen van de Argonne. En – toeval!- deze morgen werd ik, toen ik om kwart voor zeven uit mijn voordeur stapte, begroet met de roep van een bosuiltje. Een mooie manier om de dag te beginnen 🙂
Als je ze echt graag wil zien: ze laten zich vrij makkelijk dichter lokken door het geluid van een bosuil af te spelen op een cassetterecorder (wie gebruikt dat nog? 🙂 ) of draagbare CD speler. Wel niet mee overdrijven, want het zijn territoriale vogels en ze kunnen nogal in de war geraken hierdoor. Als je een beetje kan fluiten kan je ook het geluid zelf nabootsen. Lukte keer op keer als we ‘snachts in het Argonnebos op pad gingen; de uilen kwamen in de bomen boven ons naar die vermeende indringer speuren. Succes!
Misschien effe wachten tot het ietsjes warmer is ’s nachts?
Blij dat jij het geluid zo mooi kan vastleggen. Niemand gelooft mij als ik zeg dat ik ’s avonds soms niet in slaap raak door het luide geroep van de uilen. Ik zal hen nu naar jouw opname laten luisteren van zodra ze proberen te slapen 🙂
@Thea
Als ik de raad van Bart volg, komt het er nog wel eens van.
@Deftige Dame Marie
Uilen in je dampkap? Benieuwd hoe dat is kunnen gebeuren.
@Menck
Bedankt voor jouw wetenschappelijke uitleg waarop we steeds kunnen rekenen.
@Margo
De sneeuw begint hier sinds vandaag te smelten. Eindelijk, want mijn voeten staan vol kloven van door de sneeuw te lopen. De kippen smelten van geluk!
@Zeezicht
Nog een twintigtal hele kleintjes en dan is de laatste letterbak vol en hou ik op met de verzameling.
@Annetanne
Op de baan zag ik eens een uil staan, midden op de weg. Die keek me ook recht in de ogen. Ik heb fel moeten uitwijken om hem niet te raken. Dat beeld ga ik ook nooit vergeten.
@Bart
Ga ik zeer zeker eens uitproberen. Bedankt voor de tip.
Als het ietsje warmer wordt, zoals Zapnimf suggereert.
@onderdeappelboom
Ik raak juist wel in slaap door de kikkers (in de zomer) en door de roep van de uilen. Heerlijk!
Leuke blog heb jij en daar vond ik ook nog enkele links naar andere. Ze staan intussen in mijn blogrol.
héérlijk !
Dat verhaal van de uilen in de dampkap, mét foto’s, kan je hier lezen:
Mét geluid zelfs. Dat ook nog.
@Madame Commentatore
Inmiddels kreeg ik, via de mail, die link ook van Deftige Dame Marie. Toch bedankt want ik overzag de link met het geluid.