Vlaams-Brabant is de laatste weken gespaard gebleven van een overdaad aan barre weersomstandigheden. Het Belgische kwakkelweer was hier eerder een weldaad. Beetje zon, beetje regen, daar zijn de planten nu eenmaal tuk op.
Tussen de buien door zag ik het verschil niet meer tussen de borders en de vijverbegroeiing; het leek wel alsof je over het water kon lopen. Een echte lissen- en egelskopwildernis.
Twee stevige houten kepers waren sterk genoeg om zowel mijn gewicht als de mand met overtollige waterflora te dragen. Enkele eigenwijze kikkers aanschouwden de operatie van dichtbij en vreesden voor hun schaduwplaats. De vissen daarentegen waren dankbaar voor de nieuw verworven zwemruimte.
De Achillea’s in de nieuwe border zijn mijn laatste aanwinst. Een border van dezelfde bloemen in verschillende kleuren sprak me enorm aan. Het idee komt uit De Tuin Van Maurice. Bovendien bloeien die planten quasi de hele zomer lang.
Eindelijk wat meer kleur in de tuin! De rozen staan te schitteren, evenals de Hemerocalissen, de Veronica’s, de Veronicastrums en de Monarda’s.
Al zeg ik het zelf: die laatsten zijn een ware must in de tuin, ik wil ze nooit meer kwijt.
Het veld dat het mijne niet meer is, wordt deels gebruikt als moestuin en blijft een plekje waar heel veel wild kan gedijen. De teunisbloemen geven er veel kleur en hun zaden dienen later als voedsel voor de vogels, vooral voor de distelvinken. Ook mijn valkparkieten zijn er gek op.
De Verbascums, de frambozen, de aardpeer en de aardbeien hebben het daar enorm naar hun zin.
Dit jaar zal ik bovendien waarschijnlijk twaalf appelen mogen plukken!
Minder goed nieuws is dat een marter in onze buurt vele onschuldige kippen heeft vermoord. Van de acht hennetjes heb ik er nog slechts drie over.
De valkparkietjes daarentegen blijven zorgen voor nageslacht; voorlopig vier uitgevlogen nieuwgeborenen maar er zitten nog een paar twijfelaars aan de uitgang van hun nest te koekeloeren. De volière wordt stilaan te klein. Een kleintje is al besteld, buurman Johny zal de overige aan de man brengen.
Na vele jaren intensief tuinieren, vernieuwen, verzamelen, renoveren,… ben ik bijna geslaagd in mijn opzet: ik wilde altijd al zo graag een kleurrijke, wilde tuin.
Dit najaar zal ik voor de eerste keer een teveel aan planten kunnen wegschenken aan andere liefhebbers.
De vijver voor het opkuisen
De vijver na de opkuis
Achillea
Achillea in close-up
Veronicastrum
Monarda
Deze Verbascum meet meer dan twee meter
Houttuynia met zijn kleurschakeringen; van groen, rood naar geel
Acanthus, effenaf een chique plant
Het ziet er prachtig uit allemaal .. en zeer dier (insecten) vriendelijk. Dat alles hard groeit hoef je mij niet te vertellen … Het valt bijna niet bij te houden.
Nog nooit zag ik de planten zo hoog opschieten (evenals het onkruid).
Nu de bloei nog.
De tuin staat er inderdaad heel mooi bij.
En inderdaad, qua fruit zal het dit jaar gene vetpot zijn;
Als je extra kippen wilt: ik heb hier wel nog redelijk wat niet raszuivere (maar wel mooie 😉 hennetjes lopen. Gratis op te halen als je wilt. ’t Zijn wel ontsnappingsartiesten: ik had ze aan een gebuur gegeven en twee dagen later stonden ze opnieuw in onze tuin (hun vleugels waren nochtans geknipt): de buur snapt nog steeds niet langswaar ze ontsnapt zijn. Nu ja, dat talent kan altijd van pas komen om aan de marter te onstnappen …
Heel vriendelijk, dat aanbod van jou meneer boerenerf. Ik ga er graag op in. Voor mij hoeven ze helemaal niet rasecht te zijn zolang het hennetjes zijn en geen hanen want dat verdragen de buren hier niet. De kippenren is voldoende beveiligd tegen ontsnappers.
Dat hier vossen in de buurt zitten, wist ik wel, maar ook marters?
’t Is hier verdorie een gevaarlijke streek.
Naar ik gelezen heb, nemen vossen hun prooi altijd mee. Marters daarentegen nemen enkel de kop mee en zuigen het bloed eruit.
Kan iemand dat bevestigen? Hier lag, hoe luguber ook, een kip zonder kop in de ren.
Immens verschil met de winterfoto’s.
Nuja, wij zijn al altijd verliefd geweest op uwen hof. Een paradijs.
Bedankt Zapnimf! Als de zomer er ooit nog doorkomt, kunnen we hier (in september bijvoorbeeld) misschien nog eens een meetingske houden. Maar daartegen is de grootste bloei natuurlijk al over zijn hoogtepunt.
Inderdaad. Prachtig.
Ook bedankt, Bentenge!
Je tuin is een echt paradijs. Heel mooi.
Jij ook bedankt, Stef!
Een ideale omgeving voor een blogmeeting! Ooit kom ik nog eens af om een halve dag van je tuin te genieten!
Er zitten toch niet te veel muggen, hoop ik?
Altijd welkom Margo.
Muggen zitten hier ook wel maar het valt wel mee als je niet te ver achterin de tuin loopt. Ik zorg dan wel voor ‘muggenspul’. Bij warm weer zijn ze ook minder talrijk (als het ooit nog warm wordt deze jaar)
je mag fier zijn op je kleur- en natuurrijke tuin chelone. Echt een tuin waar ik mijn persoonlijke goesting in terugvind. Sjiek.
Volgend jaar wil ik er zeker bij zijn op je Open Tuindagen van Velt. Als alles meevalt, doe ik ook weer mee aan Open Tuinen van de Landelijke Gilde. Gelukkig vallen die datums niet samen.
En ja, ik zie nu op je blog (ik sta ver achter met het bloglezen) dat we dezelfde smaak hebben qua plantenkeuze.
Het bestaat dan toch, het paradijs op aarde. 😉
Oei Menck, zoveel lof. Maar jij en je madam hebben dat paradijsje voor een groot deel mede tot stand gebracht. Ik blijf er jullie dan ook eeuwig dankbaar voor.
Zalige tuin, Chelone! Genoeg (regen) water heeft dan toch ook zijn voordelen!
Zeker wel Zeezicht maar ik ben benieuwd of bij droogte (als de zon er ooit nog eens ferm doorkomt), de grond zijn vocht zal behouden.
Nog een voordeel dat ik dit jaar nog niet heb moeten sproeien en dat de waterreservoirs vol zijn.
Lees ik dat nu goed!? ; “Eindelijk wat meer kleur in de tuin!” Dat moet een grapje zijn! Schitterend!
In de tuin is mijn kleurbehoefte grenzeloos natuurlijk-rijk maar dat valt niet bij iedereen in de smaak. (wat ik natuurlijk ook begrijp)
Fijn dat jij het mooi vindt.
Hoe prachtig ! Het paradijs is (terug) gevonden !
Bij ons is de vijver ook stilaan aan het verlanden. Egelskop, waterdrieblad en watermunt zorgen er ook bij oons voor dat je per ongeluk wel eens “over het water” zou gaan lopen. Tussen het verplanten en het teraaswerk door had ik vanaf de kant ook al wel wat geruimd, maar ik ga de beloofde warmte van begin volgende week moeten benutten om ook op balken te gaan balanceren en desnoods in het water te stappen.
Prachtige tuin overigens! Ik hoop dat met een paar jaartjes rust na de veranderingen er ook terug wat vorm en kleur in onze tuin komt. Nu is het op sommige plaatsen echt braakliggend terrein.
[…] vlak nadat we ze aan Chelone beloofd hadden begon dat toch wel te broeden zeker! Weg willen ze blijkbaar niet. Toch hebben ze pech want ze […]
Wat een prachtige tuin, een droom van een vijver. Proficiat met dat prachtige stukje natuur 🙂