Het was enkel als decoratie bedoeld. Een nestkastje op overschot dat fraai hing tegen het gereedschapshokje achter in de tuin. Op een donker plekje. Het was toevallig naar het oosten gericht (zoals dat hoort).
Toen ik afgelopen week de kippeneieren ging rapen, merkte ik plots een aan- en heengevlieg van een koppeltje meesjes. Hun bekjes vol met wormachtige goodies. Een gepiep van jewelste kwam uit het houten kastje vandaan. De volgende dag, tijdens de eieroogst, zag ik een babymeesje aan het ‘loket’ verschijnen. Het snoof even wat frisse lucht en haastte zich weer naar binnen. Hét zou dus binnen de kortste momenten gebeuren. Ik snelde in huis om mijn camera te halen en was nog net op tijd om enkele uitzonderlijke opnames te maken. Vijf meesjes heb ik het nestje zien verlaten. Toen bleef het stil. Zou ik durven gaan kijken? Vier van mijn zes katten bleven halsstarrig naar het kastje gluren. Heel voorzichtig opende ik het deurtje. Drie kleintjes lagen nog lustig te slapen, schrokken even van het levenslicht en legden weer hun kopjes neer. Intussen leerden ma en pa de vijf anderen vliegen. Van lage boom naar hogere tot in de top van de allerhoogste berken. Plots zoefde het zesde kleintje rakelings langs mijn hoofd tot op de eerste lauriertak. De volgende morgen waren ze allemaal weg, uitgevlogen!
Een stukje puur natuur. Ik denk dat we leven om zoiets moois te mogen zien.
Chelone's blog 
