Herfstparasolletjes

Veel zonnebadende kabouters in mijn tuin vandaag. Een veld vol parasolletjes!

(Klik voor groter!)

Read Full Post »

Jeroens aardappeltaart vs mijn aardpeertaart

Ze zag er zo smakelijk uit, die aardappeltaart van Jeroen. Lekker gemakkelijk te bereiden, weinig ingrediënten nodig. Een kolfje naar mijn hand.
Ziehier het recept, op video:

Aardappelen had ik niet meer in huis; de eigen oogst had ik gedoneerd aan mensen die uit een meerkoppige familie bestaan. Voor één persoon kook je toch geen aardappelen!
Geen nood, ik bezat ontelbare aardperen die ik eigenlijk pas na de eerste vorst had mogen oogsten. Er hingen nog veel draadjes aan de knollen die tot grotere exemplaren hadden kunnen leiden. Maar die stengels stonden daar zo lelijk te verwelken, ze moesten neergespit worden naar mijn gevoel.
Geen weer voor tuinwerk, ik begon er dus aan.
Het pannetje boter stond op een laag vuurtje. De tijm was voorhanden. Het aardpeersnijden lukte moeizaam. Ze waren klein en zaten vol knobbels. Die hele schilmiserie nam een goed halfuur in beslag.
Zo een mandoline als die van Jeroen heb ik niet in huis en mijn komkommerrasp sneed te dun. Dus hakte  ik die schijfjes, weliswaar van ongelijke dikte, dan maar met de hand.
Een ronde bakvorm heb ik, allez, het is eigenlijk een rubberachtige soort van taartvorm. Maar die zou het ook wel doen. Een borsteltje of keukenpenseel lag niet in mijn lade. Dan maar een spatel genomen, dat smeert ook (een beetje) goed. (Jeroentje, wil je er voortaan ook bijvertellen dat de gesmolten boter op het vuur moet blijven staan? De mijne werd ranzig en stolde! Bovendien: gebruik eens niet zoveel zout, man…)
Geen Gouda in huis, elke harde kaas zou ook goed presteren, had Jeroen voorspeld. Ik gebruikte ‘Vieux Bruxelles’ van Aldi om over de verschillende laagjes te strooien.
Aan de vierde laag ben ik nooit gekomen; bij de tweede was ik al moegeraspt en mijn taartvorm leek vol.

Wordt vervolgd. (De taart staat voor een uurtje in de oven. Dat verloren uurtje tonen ze nooit bij Jeroen.)

Na dat lange  uurtje:
Uit de oven halen, omdraaien en een mooi glazig geheel met een korstje zou ontstaan. Ik was zo benieuwd.
Géén korstje. De glazige aanblik liet een vettige substantie vermoeden. 
Maar! Eigenlijk smaakt mijn aardpeertaart overheerlijk. Jammer dat hier geen ziel in de verste verte te bespeuren valt om me een ‘second opinion’ te geven.
Jeroen Huysentruyt en Piet Meus: ik daag jullie uit. Een parodie op jullie programma, zou dat niet heerlijk zijn?
Mijn keuken, en vooral ikzelf staan ter jullie beschikking! Een hilarisch programma, ik garandeer een goed verloop.
Ik heb nog veel aardpeer. Aan een volgend recept van deze aard zal ik me niet meer wagen. Iemand interesse in die knollen? Gewoon in de grond stoppen, met schil en al, een delicatesse!
Het bijhorend  slaatje is voor morgen.

Read Full Post »

Vlinder zoekt kleur

Die fluorescerende kip, die op de deur van het kippenhok de wacht houdt, kreeg ik van mijn lieve buurvrouw.
Ging er daar toch zeker geen Atalanta op zitten! Ik mocht steeds dichterbij komen om haar in beeld te nemen.

Read Full Post »