Van de sneeuwpracht geniet ik het liefst achter glas; mijn voet- en handuiteinden zijn oh zo gevoelig voor kou.
Op elk verwarmingselement ligt een kat uitgestrekt de pootkussentjes te verwarmen. Ze kijken me vol medelijden aan als ik naar buiten moet. Daar wachten immers twaalf kippen, vier eenden en tien volièrevogels op onbevroren drinkwater en een hartverwarmend vederklopje. De eenden boren hun snavels door het harde ijs en zetten hun kelen open; hun voedsel is op. Wie van dieren houdt moet ze ook te allen tijde verzorgen. Dat is altijd al mijn motto geweest.
Mijn kippen zijn voor de tweede keer dit seizoen het noorden volkomen kwijt en laten het scharrelen voor betere tijden als pieren en klein insectengrut weer voor de pinnen zullen komen. Het is alsof ze nog liever verhongeren dan sporen in de sneeuw te moeten achterlaten. Naar het schijnt zou een kip haar gevoel voor oriëntatie volledig verliezen in de sneeuw en compleet gaga worden. Daarover heb ik niets gevonden op het internet, maar ik geloof het best.
De drie paar fleecesokken passen nog net in mijn bottines als ik me naar de vier asielen haast. Daar wordt gretig gedronken alsof mijn erfdieren beseffen dat hun volgend drinkgelag tot morgen zal moeten wachten.
Foto’s van vandaag
Onze oude kip – die altijd boven in de kersenboom sliep – heeft vorig jaar geweigerd naar beneden te komen zolang er sneeuw op haar erf lag.
Jammer genoeg duurde de koudeperiode toen net één dag te lang: op de dag dat het begon te dooien is ‘Madam’ ten slotte gestorven. (En Mijnheer, die tot die tijd altijd trouw naast haar op de tak sliep, rouwde niet lang, maar ging meteen de volgende avond al met de twee jonge kippen op stok.)
Allé ’t was zo’n mooi weer vandaag (kijk maar eens naar mijn fotokes) 😉
T’ was zelfs warm, maar dat kan natuurlijk ook komen doordat mijn zoontje graag snel met de slee gaat.
Sneeuw, of wat? Aan de kust is geen gebenedijde vlok gevallen. Meer nog: het leek hier wel lente (als je de kou even wegdacht).
Kippen en sneeuwblindheid worden wel vaker met elkaar in verband gebracht, maar of zulks ook al wetenschappelijk gestaafd werd, is me niet bekend. Dat die beesten echter compleet het noorden kwijt zijn op een sneeuwtapijt, staat wél buiten kijf.
Beetje zielig….maar idd, als je dieren neemt moet je er ook goed voor zorgen!!
Ook in barre tijden,hihihi!!!
Ik maak ook iedere dag de ronde voor de buitenvogels, ze zijn dan wel niet van mij, maar toch!!
Mijn hulp kunnen ze wel gebruiken in deze barre tijden!!
Veel sterkte…we krijgen nog veel kou, geloof ik!!
Groetjes Thea
Ocharme de beeskes!
Je zou voor minder het noorden kwijtraken, denk ik…
Denk ook eens aan de werkende mens die ipv zijn eten toegeworpen krijgt, iedere dag in die vrieskou zijn voedsel moet gaan verdienen. Ikke bevoorbeeld (vanaf morgen toch).
idem alhier. bomma en ria bivakkeren al de hele week binnen.
[…] en als dat zo is, dan hebben onze bastaards daar zeker een paar genen van in hun DNA zitten. Chelone’s kippen raakten deze dagen helemaal het noorden kwijt, en onze Madam weigerde vorige winter gedurende de […]
ziet er flink koud uit daar voor die kippetjes, maar gelukkig zie i kwel een mooi kippenhok:P groeten Pieter